.jpg)
شهردار پیشین تبریز می‌گوید: مهمترین ویژگی خاص ما شاید جرئت و ریسک‌پذیری باشد؛ ما در دوران جنگ فولاد آبدیده شدیم و به قول معروف مدیر روزهای سخت بودیم.
از سال‌های 1384 تا 1392 سکان کلانشهر تبریز با همه دبدبه و کبکبه‌اش دست کسی نبود جز علیرضا نوین! همان کسی که از سال 1362تا پایان جنگ فرماندهی گردان مهندسی رزمی لشکر 31 عاشورا را به عهده گرفته بود.
نوین طی هشت سالی که شهردار تبریز بود می‌خواست نازیبایی های چهره شهر تبریز را بزداید و فرهنگ و تمدن دیرینه این دیار را به رخ همگان بکشاند.
پس بیکار ننشست و هر چه می توانست روگذر و زیرگذر بنا کرد، اتوبوس تندرو و مترو را به تبریز آورد و اجرای طرح تبادل امام علی(ع) و اتصال اتوبان شهید کسایی به پاسداران از یادگارهای دوران شهرداری این سردار جنگ و شهردار شهر است.
اما اگر بخواهیم همه تلاش‌های علیرضا نوین را در همین چند خط خلاصه کنیم به دور از انصاف خواهد بود؛ پس کاندیداتوری مجلس دوازدهم شواری اسلامی را بهانه قرار دادیم و ساعتی حضوری با او به گفت‌و‌گو نشستیم تا بفهمیم در گذشته چه کرده و حالا چه می‌خواهد بکند که سودای مجلس را در سر می‌پرورد؟!
**سوال: آقای مهندس اجازه دهید شروع بحثمان را به سال‌های دفاع مقدس ببریم و حال و هوای آن روزها را در این روزهای سرد و یخی زنده کنیم! لطفا بفرمایید چه کردید در آن سال‌ها و چه آوردید برای این سال‌ها؟
*جواب: من از سال 1362 تا پایان جنگ فرماندهی گردان مهندسی رزمی لشکر 31 عاشورا را به عهده داشتم. در عملیات های خیبر و بدر در خدمت شهید باکری بودیم و بعد از آن در عملیات والفجر 8، کربلای 4 و 5، زیر نظر سردار امین شریعتی فرمانده گردان بودم.
در مهندسی رزمی جنگ وظایف گردان ما عمدتا مرتبط با بحث‌های حمل و ترابری نیازهای لشکر 31 عاشورا بود و عملیات به عملیات فرق می‌کرد.
در عملیات بدر برای رسیدن به مواضع دشمن باید از رودخانه دجله عبور می‌کردیم و شاید بزرگترین شاهکار گردان ما احداث پل روی این رودخانه بود تا به جای انتقال نیروها از طریق شنا کردن یا قایق، مورد استفاده قرار گیرد. مواضع استقراری نیروها روی آب و اسکله‌هایی هم کنار رودخانه بنا کردیم.
در عملیات والفجر 8 که سال 64 اتفاق افتاد، برای عبور شناورهای غول پیکر «طارق» حامل خودرو، توپ جنگی و مهمات سنگین از اروندرود که در ساعات مختلف بیش از 3 متر جزر و مد داشت، پلسازی، راهسازی و زیرسازی های مقتضی را با تمام توان انجام دادیم؛ بعد از آن برای انجام عملیات در منطقه فاو که یکی از شهرهای بندری عراق بود به سنگرسازی و راه سازی در منطقه خودی پرداختیم.
خلاصه آماده سازی منطقه قبل از هر عملیات 3 تا 6 ماه طول می کشید و ما در این مدت راه سازی، پل سازی، احداث استحکامات، ایجاد مواضع توپخانه زرهی، خطوط دیدبانی، سنگرهای انفرادی، اجتماعی و فرماندهی و در مجموع کار مهندسی بسیار حجیمی انجام می دادیم.
**سوال: پس از جنگ و قبل از اینکه شهردار تبریز شوید به چه کارهایی مشغول شدید؟
*جواب: بعد از جنگ بنده معاون مهندسی نیروی زمینی سپاه بودم و از جمله فعالیت هایم در این کسوت، احداث اتوبان تهران – ساوه بود که از اولین و بزرگترین پروژه هایی به شمار می رود که آن زمان توسط سپاه اجرا شد.
یگان های رزم، بعد از جنگ پادگان نداشتند که ما در حدود 70 پادگان و بالای 10 هزار باب مسکن سازمانی احداث کردیم. در واقع هر نوع کار مهندسی و ساختمانی که لازم بود، حتی پاکسازی مین‌های جامانده از زمان جنگ را در مناطق عملیاتی انجام می دادیم.
**سوال: از سال 84 تا 92 شهرداری تبریز را به عهده داشتید، بفرمایید در این سال ها چه گلی به سر شهر تبریز زدید؟!
*جواب: شهردار که شدم تجربه سال های جنگ و پس از آن معاونت مهندسی نیروی زمینی سپاه را با خود داشتم و نهایت بهره را از این تجربه های گرانقدر بردم و توانستم در این شهر بالای 200 پروژه اجرا کنم.
توسعه فضای سبز عون بن علی در بیش از 350 هکتار و اجرای تلکابین کوهستان، مسیرگشایی داخل شهر به طول حدود 150 کیلومتر، ساماندهی مهرانه رود یا میدان چایی به طول 6 کیلومتر و رفع بوی تعفن آزاردهنده منطقه، انتقال کشتارگاه از منطقه مسکونی قره باغی(40 متری) به حوالی خسروشاه و تبدیل آن به فرهنگسرای الغدیر، توجه ویژه به مبلمان شهری و نصب تندیس و المان های نمادین در مناطق مختلف شهر و احداث بیش از 100 پارک محله‌ای و شهر بازی از جمله اقدامات بنده برای زیباسازی چهره شهر تبریز بود.
**سوال: در ارتباط با حمل و نقل و تعدیل ترافیک شهری تبریز که در حال حاضر هم یک معضل بزرگ محسوب می شود، چه اقداماتی صورت دادید؟
*علیرضا نوین: اقدامات بنده در ارتباط با حمل و نقل شهری کاملا مشخص و جلوی چشم همه هستند. از جمله احداث مسیر اتوبوس تندرو BRT تبریز که از راه آهن شروع می شود و تا نمایشگاه بین المللی امتداد می یابد، اجرای طرح تبادل میدان امام علی برای اتصال اتوبان شهید کسایی به پاسداران، احداث نزدیک به 20 روگذر و زیرگذر در نقاط مختلف شهر و تلاش در جهت بهره برداری خط یک متروی تبریز.(TBM خط دوم را هم از فرانسه خریداری کردیم و در نهایت زیرساخت های ریلی و برق مورد نیاز و مجموعه ساختمان اداری را فراهم کردیم.)
برای مسیر تندروی تبریز آنزمان 100 اتوبوس درخواست کرده بودم که شورای شهر تنها با 25 مورد موافقت کرد
در حالی که قیمت هر اتوبوس آنزمان تنها 300 میلیون تومان بود و حالا بیش از 3 میلیارد تومان است.
**سوال: برای توسعه اقتصادی و فرهنگی تبریز چکار کردید؟
*جواب: با تلاش هایی که صورت دادیم، بودجه سالانه 85 میلیارد تومانی شهرداری تبریز را در سال 84 به دو هزار و 570 میلیارد تومان در سال 92 رساندیم. کنگره‌ها و گردهمایی‌های مختلفی در سطح ملی و جهانی برگزار کردیم؛ به طوری که بودجه فرهنگی ما بیش از بودجه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
در پروژه های سرمایه گذاری بزرگ شهر مثل هتل کایا لاله پارک و مرکز تجارت جهانی، سهم قابل توجهی داشتیم. ثبت جهانی بازار تبریز به عنوان بزرگترین بازار سرپوشیده جهان به وسعت 2 کیلومتر مربع، احداث مجتمع تجاری اطلس، ستاره باران و مجتمع تجاری ایپک اوپال آخماقیه قسمتی دیگر از فعالیت های ما بود.
در عرصه ورزش 40 سوله بزرگ ورزشی و بالای 20 میدان چمن مصنوعی ایجاد کردیم و نهایت حمایت و پشتیبانی را برای راهیابی تیم تراکتورسازی تبریز به مسابقات آسیایی به عمل آوردیم.
خانه هنرمندان و خانه شعرا را به وجود آوردیم؛ امارت چندصد ساله شهرداری و 6 خانه قدیمی را خریداری و تبدیل به موزه کردیم و در نهایت و در سه مرحله از زنده نامان ادبیات، شعر، ورزش و موسیقی شهر تجلیل کردیم.
**سوال: مهمترین ویژگی که شما را از دیگر مدیران و شهرداران متمایز می کند کدام است؟
*جوب: مهمترین ویژگی خاص ما شاید جرئت و ریسک پذیری باشد؛ ما در دوران جنگ فولاد آبدیده شدیم و به قول معروف مدیر روزهای سخت بودیم. مثلا اتوبان پاسداران قبل از مسئولیت بنده از میدان آذربایجان تا توانیر امتداد یافته بود ولی ما همه تبعات را پذیرفتیم و این اتوبان را تا طرح تبادل امام علی ادامه دادیم.
با همه موانعی که بود، سورتمه سواری را راه اندازی کردیم ؛ پارک بزرگ جنگلی عباس میرزا را در وسعت دو هزار هکتار کاشت و نگهداری کردیم که خدمت بزرگی به تبریز محسوب می شود. سعی ما این بود که تبریز را به شان، منزلت و جایگاهی که در دنیا و در طول تاریخ داشت برسانیم.
بنده تبریز را با شهرهایی مثل استانبول مقایسه می کردم و در رقابت با شهرهای بزرگ کشور مثل مشهد، اصفهان و تهران بودیم.
**سوال: اگر به مجلس راه یافتید برای توسعه استان و حوزه انتخابیه خود چه اقداماتی انجام می دهید؟
*جواب: البته قوانینی که در مجلس به تصویب می‌رسد برای کل کشور است. اولویت قطعا معیشت، اشتغال و مباحث عمومی است. باید از سرمایه های اجتماعی بویژه در میان قشر جوان، کارآفرین و دانش‌پژوه حمایت کرد.
در حال حاضر بانک ها به جای حمایت از شرکت های دانش بنیان و تسهیل اشتغال و ازدواج جوانان به بنگاه های اقتصادی تبدیل شده اند که باید جلوی این امور با تصویب قوانین مناسب گرفته شود.
جمعیت کشور به سمت سالخوردگی می رود و باید سیاست های تشویق فرزندآوری تقویت شود. مجلس باید ناظر بر اجرای قوانین مصوب خود باشد و خدای نکرده به جای وکیل المله بودن به وکیل الدوله تبدیل نشود.
متاسفانه امروز شاهد هستیم بعضی از شرکت های دولتی با قوانین خودشان هر طور که می خواهند اقدام به جذب نیرو می کنند و هر قدر می خواهند دستمزد می دهند و بودجه های نجومی دریافت می دارند که باید جلوی اینها گرفته شود. دنبال این هستیم که این شرکت های دولتی به بخش خصوصی واگذار شود. باید اقتصاد را به خود مردم واگذاریم و دولت از دخالت های بیجا دست کشیده و فقط وظیفه حمایتی و نظارتی خود را انجام دهد.
**سوال: فعالیت در کدام کمسیون مجلس را ترجیح می‌دهید؟
*جواب: اولویت اول من به جهت سوابقی که داشتم کمسیون امنیت ملی است؛ پس از آن کمسیون مسکن و راه و بعد از آن هم شوراها و شهرداری ها را ترجیح می دهم.
امروز بحث مسکن از جمله چالش های جدی بوده و دولت تعهد احداث سالانه یک میلیون واحد را دارد که باید موانع اجرایی شدن این هدف را برداریم. گفتاردرمانی و وعده و وعید کافی است و مردم منتظر عمل هستند.
باید اعتماد بخش خصوصی را در مشارکت و اجرای پروژه های اساسی جلب کنیم؛ چرا که اگر اعتماد نباشد بخش خصوصی هیچگاه سرمایه گذاری نخواهد کرد و اقتصاد از رکود خارج نخواهد شد.
منبع : خبرگزاری فارس
https://farsnews.ir/hosseinzadeh/1710484815380375893
