زندگینامه

من در هشتم اسفند ماه سال یك هزار و سیصد و سی و نه هجری شمسی برابر 1961/02/27 میلادی در شهر تبریز واقع در شمالغرب ایران متولد شدم . دوران تحصیلی دبستان و راهنمایی را در مدرسه آذرآبادگان و شهریار پشت سرگذرانده و وارد دبیرستان فردوسی شدم . آنچه تا قبل از ورود به دوره متوسطه اوقات زندگی ام را پر میکرد، خواندن درس ، بازی، امور خانه، كمك به پدر در تعطیلات تابستانی و شركت در جلسات قرآنی هفتگی بود . در این سالها بود كه با راهنمایی یكی از دبیران متعهد و خواندن چندین كتاب جیبی من جمله اختاپوس صد پا و مجلات مذهبی من جمله مكتب اسلام و دست نوشته هایی از مراجع تقلید بویژه امام خمینی(ره) كه بصورت نوبتی و پنهانی در ارتباط با مسائل اعتقادی و سیاسی را شامل می شد مطالعه میكردم تا اینكه در سال سوم دبیرستان به یهمن ماه سال 1356 رسیدیم . با شكل گیری دوران جوانی در فاصله سالهای 56 و 57 و با حضور در راه پیمایی ها و تظاهرات مردمی و هدایت جلسات مردمی در محله شهریار از من و هزاران جوان ایرانی ، سربازانی برای دفاع از مردم ساخته بود و امروز كه این مطلب را می نویسم به یاد جمله معروف امام خمینی (ره) در سال 1341 می افتم كه وقتی مامورین رژیم پهلوی از ایشان سوال كردند «شما كه مدعی انقلاب و حكومت در ایران هستید با چه كسانی می خواهید انقلاب كنید ، فرمودند سربازان من در گهواره ها شیر می خورند». آری امروزه تمام علم و آگاهی سیاسی خود را مرهون كنابها و جلسات قرآنی دهه 50 بویژه مرحوم پدرم و آن معلم بزرگوار می دانم . با پایان سال تحصیلی متوسطه و پیروزی انقلاب اسلامی بلافاصله پس از تشكیل نهاد مردمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی (ره) پس از گذراندن یك دوره آموزش مربیگری فشرده بصورت عضو افتخاری بعنوان مربی آموزش قرآن و اسلحه و تاكتیك به مساجد و كارخانجات و مدارس اعزام شدیم . روزهای اول انقلاب همه در خیابانها، همدل ، یكصدا و همه مثل هم فكر می كردند و آن هم استقلال و عزت كشور بود. اطاعت از رهبر و خدمت به همدیگر، منش و رفتار توده مردم و مسئولین بود و سهم من بعنوان یك عضو كوچك انقلاب در آموزش حدود ده هزار نفر از مردم این شهر در آن ایام به یاد ماندنی است .
پدر مرحوم ام در آن ایام بعنوان معتمد محل با توزیع مایحتاج عمومی در مسجد حاج شفیع و سازماندهی مردم برای حضور در صحنه با شروع جنگ تحمیلی بعنوان اولین های محله برای لبیك گویی به فرمان تاریخی رهبر انقلاب ، سه فرزند خود را همزمان به جبهه ها اعزام وخود هم در پشت جبهه به جمع آوری كمكهای مردمی و ارسال به جبهه ها و رسیدگی به امور پشتیبانی مجروحین و مصدومین پرداخت، تا اینكه پس از شهادت حسین در عملیات مسلم بن عقیل (سال 61) و غلامرضا در عملیات بدر (سال 63)و حضور رسمی من در سپاه در بیست و پنجم خرداد ماه سال 1368 یعنی دقیقاً یازده روز پس از رحلت بنیانگذار انقلاب بدلیل گریه و زاری و فشارهای وارده روحی در فراغ یار، جان به جان آفرین تقدیم كرد و مادر پیرم همچون شیرزن كربلا و برادرم محمدرضا سعی كرده ایم در خدمت اسلام و انقلاب و رهبری و همراه مردم باشیم .
بنده افتخار وابستگی به خانواده معظم شهداء (برادر دو شهید غلامرضا و حسین نوین و محمدرضا انصاری برادر همسرم) را داشته و جزء ایثارگران نظام با پنجاه درصد جانبازی و حضور هفتاد ماهه در جبهه های كربلای ایران هستم.
از سال 1382 بدلیل كاندیداتوری در هفتمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تبریز با درجه سرداری و جایگاه ارتشبدی (رتبه 22) بنابه درخواست شخصی و داشتن سابقه ایثارگری قبل ازموعد از نهاد مقدس سپاه بازنشسته شده ام و قبل از قبول مسئولیت در شهرداری تبریز علاوه بر تدریس و كارهای اجرایی در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام و سازمان نوسازی شهرداری تهران مشغول به فعالیت بودم .

از افتخاراتم در دوران جنگ، اعزام، سازماندهی و مدیریت هزاران نیروی بسیجی از سال 60 تا سال 1362 در قالب لشكرهای عملیاتی بعنوان مسئول واحد بسیج لشكر 31 عاشورا و احداث پل بر روی رودخانه دجله بنابه دستور سرلشكر شهید مهدی باكری در دومین شب عملیات بدر سال 1363 و شگفتی فرماندهان عراقی و موفقیت رزمندگان لشكر عاشورا با عبور از این پل می باشد. همچنین پشتیبانی آبی خاكی عملیات و مسئولیت عبور تجهیزات و نیروها از اروند رود در عملیات والفجر 8 و آزاد سازی شهر «فاو» در سال 1364 و فرماندهی تیپ مهندسی رزمی با احداث سنگرهای اتفرادی ، اورژانس ، بیمارستان صحرایی و احداث صدها كیلومتر جاده و سایر امور فنی و مهندسی در عملیات كربلای 4 و 5 و آزاد سازی مرز شلمچه (در سال 1365) بوده است كه هم اینك در دانشگاههای جنگ از حفظ خطوط دفاعی كانال ماهی در عملیات كربلای 5 (شلمچه) و احداث مواضع پدافندی مستحكم بعنوان امور برجسته مهندسی جنگ تدریس می شود . در سال 1366 با قبول مسئولیت رئیس ستاد سپاه پنجم باقر العلوم، مسئولیت یگانهای رزم و مناطق و نواحی بسیج استانهای آذربایجانشرقی، اردبیل، قزوین، زنجان و قسمتی از كردستان و آذربایجان غربی را برای انجام وظایف ستادی و عملیاتی عهده دار شدم. پس از قبول قطعنامه در سال 1367 با همان روحیه رزم و ایثار در دوران سازندگی كشورمان در مسئولیت مهندسی سپاه با احداث هفتاد و پنج پادگان و بیست هزار واحد منزل سازمانی و پنج بیمارستان و مركز بهداشتی و دهها مجموعه ورزشی و فرهنگی و تفریحی و چندین شهرك مسكونی و اجرای پروژه های ملی در قرارگاه سازندگی تلاش كرده ام تا بعنوان بازمانده كاروان شهداء ، دین خود را به انقلاب و مردم در حد توان خودم انجام دهم و از سال 84 با رای اعتماد اعضای محترم دومین و سومین دوره شورای اسلامی شهر در سنگر آبادانی و خدمت به مردم نجیب و شریف و قدردان تبریز بعنوان شهردار تبریز بزرگ مشغول انجام وظیفه بودم .
سوابق اجرایی بنده از سال 1358 با قبول مسئولیت آموزشی ، استخدام و پرسنلی و بسیج شروع و افتخار فرماندهی مهندسی جنگ با حكم ابلاغی در دوران مدیریت شهید مهدی باكری و سایر فرماندهان را در عملیاتهای خیبر ، بدر ، والفجر 8 ، كربلای 4 و 5 و سلسله عملیاتهای غرب و جنوب كشور را داشته ام .
بعد از اتمام جنگ مسئولیت رئیس ستاد و قائم مقام سپاه پنجم باقرالعلوم در منطقه شمالغرب كشور و همچنین معاون هماهنگ كننده لشكر همیشه پیروز عاشورا و جانشینی ستاد نیروی زمینی و مسئولیت تامین مسكن پرسنل سپاه را داشته و در دوران سازندگی مسئولیت قرارگاه بازسازی و سازندگی و اجرای پروژه های عمرانی كشور، رئیس سازمان اجرایی و مهندسی نیروی زمینی سپاه ، مجری طرحهای عمرانی با بیش از یكصد پروژه ملی در وزارتخانه ها و سازمانها ، مدیر عاملی شركت مهندسین مشاور و رئیس هیئت مدیره شركت خانه سازی آذربایجان از جمله سوابق اجرایی بنده را تشكیل می دهد .
از سوابق تحصیلی ام به دانش آموختگی دوره همه رسته ای فرماندهی و ستاد دانشگاه امام حسین (ع) و فارغ التحصیل برنامه ریزی شهری از دانشگاه تبریز و كارشناسی ارشد مدیریت می توانم اشاره کنم . در سال ٩٦ موفق به اخذ مدرك دكتري تخصصي  از دانشگاه آزاد در رشته برنامه ريزي شهري گشته و بعنوان مشاور و مدرس در مديريت شهري و مهندسي رزمي و پدافند غير عامل در مراكز دانشگاهي مشغول مي باشم . اميدوارم خداوند متعال توفيق خدمت به مردم كشورم بويژه آذربايجان و تبريز را بيش از پيش به اين حقير عنايت فرمايد .
ان شاء الله