فاطمه(س) تنها مظلومه ایست که علیرغم همه ارادتهایی که مریدان اهل بیت(ع) نثارش می کنند، همچنان مظلوم و ناشناخته مانده است و حتی زمانیکه قرار است نهایت احترام و اکرام نیز در حق او بعمل آید، باز هم آن حضرت قربانی ظلم مضاعف ناشناختی و شاید هم ناسپاسی سپاسگذارانی است که آداب دوستی نمی دانند و غافلانه حق ستایش بجای نمی آورند!
منظورم این است آنچنان که حق او و در شان اوست، به مقام حضرت فاطمه زهرا(س)درست پرداخته نمی شود و بعبارتی به ابعاد شخصیت کامل و ملکوتی اش ورود منصفانه ای صورت نمی پذیرد و مخلص کلام اینکه از کرامات این وجود ذیجود پرده برداری جامع نشده و گویا از پشت عینک احساسات، فضایل زهرائی به رویت نمی رسد!
چرا که فاطمه(س) شاید همه آنچیزهایی که همه می گویند، اعم از بنت النبی(ص) و ام الابیها، زوجةالامیرالمومنین(ع) و ام الائمه(ع) باشد، اما همه این نسبت ها تنها و تنها بیانگر گوشه ای از شخصیت خداستائی باشد که متوجه اوست و قطعاً برای انتخاب ایشان بعنوان خیر النساءالعالمین کافی نبوده و هرگز نمی توانند توجیه گر مقام ربوبی فاطمه اطهر(س) در احادیث لولاک، ثقلین، کساء و سایر تجلیات الهی اش باشد و اصطلاحاً باید اذعان داشت که او فراتر از این سلسله القاب بزرگ، اما انتسابی است،چرا که همه اینها تنها می توانند مکملِ شان والای آن حضرت در حریم صفات اکتسابی باشند!
فلذا بسیار حیف است که در ایام فاطمیه، مجالس عزاداری ما فاقد مزیت فاطمه شناسی(س) بوده و در آنها همچنان بر سطحی نگری و ظاهرپردازی اصرار ورزیده شود و بعبارتی تنها به مداحی و پردازش احساسی به داستان مظلومیت و مصیبت عظیمی اکتفاء گردد که به شهادت مظلومانه ایشان منجر شد!
مداحی اگر چه از ملزومات بلامنازع مراسم عزاداری است، اما فقط شرط لازم است، ولی کافی نیست، چرا که مجالس فاطمیه نیازمند منابری است که فضلاء و علماء به بیان فضائل فاطمی(س) و تنویر افکار مخاطبان نسبت به تحریفهای تاریخ و ریشه های مظلومیت و مهجوریت اهل بیت(ع) بپردازند تا عملاً به استمرار چنین مظلومیتی که در غیبت طولانی امام زمان(عج) همچنان متجلی است، پایان داده شود!
بیداری اسلامی، هوشیاری سیاسی، وفاداری اعتقادی، ولایتمداری مریدانه، تکلیف شناسی مومنانه، دشمن ستیزی مجاهدانه، فداکاری شهادت طلبانه، فریادگری های بیدارگرانه، بلاجوئی های صبورانه، حضور تاثیرگذار در صحنه های دفاع از آرمانهای دینی، صراحت مواضع علیه فتنه گران، پرهیز از ملاحظه گری های منفعت طلبانه، اعمال تقوامنشانه، موضع گیری های خالصانه، مقاومت های فاضلانه و دهها صفت دیگر بخشهای کوچکی از دریای کرامات حضرت فاطمه(س)اند که متاسفانه در لفافه شدت مصائب آن حضرت پنهان و مغفول مانده اند و کمتر به آنها پرداخته می گردد!
فاطمه(س) برترین الگوی دینی برای همه مسلمانان در همه عصرها و نسل ها اعم از مرد و زن است و لحظه لحظه زندگی آن حضرت، آکنده از پندها و عبرت ها و انذار و بشارتهای الهی است که کافیست با نگاهی عمیق نگر و آینده پرداز به جوانب مختلف زندگی کوتاه ایشان نگریسته شود، تا معلوم شود که تا چه میزان ارزشها و فضایل در این گنجینه، پنهان مانده که متاسفانه هرگز کشف و استخراج نشده اند!
جالب ترین نکته زهراشناسی(س)، تجلیات کاربردی صفات و مختصات شخصیتی ایشان در هر دوره زمانی است که با قابلیت و کارآمدی بسیار بالا حلال همه مشکلات، رافع همه بن بست ها و گشاینده همه گره هائیست که در متن زندگی و رفتار اجتماعی ما پدیدار می گردند و گاهی ما را به بلاتکلیفی و احتمالاً کژرفتاری اجتماعی و اعتقادی تهدید می کنند!
یادمان باشد که با غفلت از فاطمه شناسی(ع) است که فدک فاطمی(س) در پرونده خلافت علوی(ع) غصب شده و شهادت امام علی(ع) و فرزندان برومندش شکل گرفته و غیبت امام عصر(عج) ضرورت یافته و انتظار فرج تا این اندازه طولانی می گردد و به ما می فهماند که تنها رمز لیاقت یابی ما برای ظهور، همین گزینه یعنی فاطمه شناسی(س) متاثر از نگاههای نبوی(ص) و علوی(ع) است!
امیدوارم که مجالس فاطمیه امسال بتوانند با فاطمه شناسی(س) فکورانه، گوشه هایی از این مظلومیت و مهجوریت تاریخی را مرتفع کرده تا عملاً زمینه های ظهور حضرت ولی عصر(عج) تقویت شده و این انتظار طولانی در عصر حیات ما به فرج آن حضرت منجر و ختم گردد.
آمین یا رب العالمین
