.jpg)
برنامه ریزی و تلاش برای تنظیم و توزیع عادلانه و متوازن امکانات و خدمات در بین شهروندان تبریزی و استانی از جمله موضوعاتی است که متاسفانه طی سالیان متمادی مورد غفلت سیاست گذاران قرار گرفته است.
عدم توجه به این اصل ضروری، البته باعث رشد و توسعه نامتوازن شهر و در کنار آن، ایجاد شکاف در روند توسعه شهری شده، به طوری که امروز در سایه همین سیاست های غلط مدیریتی، ما شاهد عقب ماندگی های مشهود در بخش های مختلف زیرساختی، شهرنشینی، فرهنگی، اجتماعی و عمرانی در بسیاری از مناطق شهری که از آن به عنوان مناطق کم برخوردار و محروم یاد می شود هستیم.
این در حالی است که اساسا فلسفه مدیریت شهری در شکل عام، باید در راستای برنامه ریزی و تلاش برای ایجاد توازن میان مناطق برخودار و مناطق کم برخودار شهری مدیریت و تنظیم گردد تا از این طریق، ضمن کنترل منطقی مسیر توزیع خدمات و امکانات و در اصطلاح کلی، ثروت شهری، زمینه برای توانمندسازی و تقویت بنیان های اصلی شهرنشینی در مناطق محروم فراهم تر گردد.
امروز هیچ ایرادی ندارد در تدوین، تقسیم و توزیع اعتبارات و بودجه های شهری، با استفاده از نظرات مردم و احصاء نیازهای خاص هر منطقه اقدام به برنامه ریزیهای مدیریتی کرد تا از این طریق، بسترهای لازم برای توزیع عادلانه تر خدمات و امکانات فراهم گرد.
