مستندي به همراه تصاويري وحشتناك از طوفان نمكي و شن زارهاي نمكي از درياچه اروميه را ديدم و به حال متوليان گذشته و حال افسوس و تاسف خوردم . آنچه كه در ١٠ سال گذشته در سايه بي تدبيري و عوامفريبي ها با اين معضل زيست محيطي و اقليمي بر سر منطقه آذربايجان و شمالغرب كشور بصورت شعار و حرف بوده و عملا كوتاهي كرده اند كه قابل بخشش نيست .
البته دولت روحاني هم اولين مصوبه اش و وعده اش به آذربايجاني ها با وزير و مشاور آذري اش اقدام عاجل و الويت دار براي احياي بزرگترين درياچه نمكي جهان بود كه فعلا اندر خم كوچه هاي بروکراسي در حال قدمهاي درجا هستيم ، ولي ظاهرا بايد منتظر طوفانهاي بزرگ نمكي و ريز گردهاي آن باشيم كه تا از تبريز بگذرد و به تهران برسد شايد به موضوع حياتي ملي تبديل شود وچاره جويي اساسي و فوري مثل زاينده رود اصفهان شود. البته مردم فهيم و بزرگ ما كمبودها و مشكلات را بخوبي ميدانند ولي قطعا همه ايران هم تهران و چند شهر مطرح كه نيست .
اميدوارم جناب وزير از فرصت خدمت استفاده و مثل ميدان چايي نشود كه در دوران وزارت آقاي فتاح و قايم مقامي آقاي چيت چيان هيچ كاري براي آبدار كردن مهرانه رود نكردند كه كم لطفي در حق تبريزيان شد . چون دو بار در سفرهاي استاني هم تصويب شد و ما فرياد زديم ولي نشد كه نشد .
يا علي مدد
