با سردار شهید علی تجلایی به یک دلیل روشن ، بیش از دیگر فرماندهان و سرداران عاشورایی دوران دفاع مقدس قرابت دیرینه و نزدیک دارم چراکه در حوزه جنگ و دفاع مقدس ، شهید تجلایی ، که در اوایل جنگ یکی از شناخته شده ترین نیروهای آموزشی ، اطلاعاتی و عملیاتی محسوب می شد ، نخستین مربی و معلم من به شمار می رود و من افتخار این را دارم که در کنار ایشان دوره های کوتاه مدت آموزش های نظامی و جنگی را سپری کرده ام.
مسوولیت های متعددی که از همان ابتدای کار و آغازین روزهای جنگ تحمیلی بر عهده شهید تجلایی گذاشته شده بود ، از وی سردار و فرماندهی بی باک ، کاربلد ، فکور و نخبه در امور نظامی و دفاعی از یک سو و طراحی و هدایت عملیات های مختلف از سوی دیگر ساخته بود.
از مبارزه با ضد انقلابیون کردستان گرفته تا حضور در افغانستان برای آموزش مجاهدان افغان در برابر شوروی و از حضور در پاکستان براي تأسيس مركز آموزش فرماندهي براي مجاهدين افغاني تا فرماندهی تیپ ها و گردان های متعدد سپاه در جنگ تحمیلی گرفته ، همه جا ردپایی روشن از علی تجلایی را می شد دید و تمامی این رشادت ها و مجاهدت ها در اوج بی ادعایی و گمنامی انجام می گرفت.
هنوز ، سوسنگرد ، دهلاویه و بستان خوب به یاد دارند که علی تجلایی چگونه با ورود خود و نیروهایش و مقاومت و ایستادگی جانانه ای که در برابر ارتش صدام از خود نشان داد ، روند آزادسازی این مناطق از کشورمان را تسریع کرد و امروز بیش از هر جای ایران اسلامی و حتی تبریز و آذربایجان ، این شهروندان سوسنگردی هستند که علی تجلایی را به خوبی می شناسند و حرمت شجاعتش را پاس می دارند.
شهید تجلایی به لحاظ قدرت ساماندهی ، آموزش و توان عملیاتی و فرماندهی در بین نیروهای لشگر عاشورا از جمله چهره های خاص و منحصر به فرد بود و در اغلب عملیات ها حضوری فعال و موثر داشت.
