ابراهیم شیخ، معاون سابق منابع انسانی شهرداری تهران، اخیرا و در پستی سراسر توهین آمیز و البته از سر بی سوادی، خزعبلاتی را در خصوص روز ملی شعر و ادب و ثبت افتخارآمیز این روز به نام استاد مسلم شعر و ادب، شهریار شیرین سخن مطرح کرده است که لازم است ضمن یادآوری برخی دلایل به حق و منطقی این نامگذاری به ایشان، دفاعی تمام قد از این چهره بزرگ و ملی عرصه شعر و ادب آذربایجان و جهان داشته باشیم، شاید، کمکی به بالا رفتن سواد و اطلاعات فرهنگی و ادبی جناب شیخ بشود.
چه ایشان و چه دیگران، بخواهند یا نخواهند، استاد شهریار بی تردید چون سیمرغ، در جایگاهی فراتر از دیگر شاعر هم روزگارش جای گرفته است که تفوقش را به معاصر خود، حتی بی چشم و چراغ هم میتوان دریافت.
بی گمان استاد شهریار و اقبال کم مانند وی به اعتبار کیفیت و کمیت آثارش، از نوادر تاریخ شعر ماست، زیرا ما در طول عمر پربرکت ایشان و در گستره خلاقیت عظیم او نه یک شاعر بزرگ، بلکه چند شاعرِ بزرگ را دوشادوش هم - میبینیم؛ شهریار، به حق شاعری پیگیرنده و پاس دارنده سنت های ادبی قدیم و معاصر است.
در هیچ کجای جغرافیای شعر و ادب فارسی و حتی جهان، شاعری به جامع الاطرافی شهریار نمی توان یافت، او شاعری جامع الشرایط، دایره المعارف تشیع، و پاس دارنده متعصب و غیور قالب های شعری قدیم و جدید در عرصه ادبیات فارسی است.
شعرهایش جنبه ملی و مردمی دارد، سنت و مدرنیته را یک جا و با هم در طول عمر پربارش به دوش کشیده است، پرورش یافته مکتب قرآن بوده و با زبان شعر، بازگشتی مقدس و فاخر به دین اسلام داشته است.
علاوه بر این، شهریار حلقه اتصال سبک های متعدد و متنوع شعر فارسی از گذشته تا عصر معاصر بوده، شعرها و بیانش سرشار از عاطفه اند و پیوند عمیق و هنرمندانه اش با موسیقی، او را از بسیاری دیگر از هم عصران و حتی متقدمین متمایز ساخته است.
حال، آیا جناب شیخ و همفکران ایشان که به هر دلیل موهوم و غیر قابل قبولی، امروز بر طبل انکار و حتی تخریب استاد شهریار می کوبند و مدعی عمیق نبودن مفاهیم و مضامین شعری و فکری این شاعر بزرگ هستند، بهتر نیست مطالعه ای دقیق و تخصصی تر پیرامون ابعاد متنوع و متکثر این شاعر بزرگ داشته باشند تا پاسخ روشنی بر بی سوادی و بی اطلاعی خود بیابند؟
سخن آخر این که، شهریار، شهریار است و خواهد ماند، روز ملی شعر و ادب فارسی، به دلیل همین خصوصیات علمی، فرهنگی، هنری و ادبی شهریار، به حق برازنده و شایسته نام و جایگاه این شاعر شیرین سخن است، هرگاه، شاعری در تمام قرون و اعصار همتای ایشان بود، آن وقت شاید بتوان به زعم جناب شیخ، به موضوع تشکیک و حتی رد دلایل و فلسفه این نامگذاری فکر کرد، در این میان و تا آن روز، اجالتا، به روز ملی شعر و ادب فارسی، با نام استاد شهریار احترام بگذارید ....
